Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde Yazarlar cirit atarken, Gevezeler Köyü'nde.. Muzırlar tellal iken, Druidler berber ikenMarmara sözlük Ekşi'nin beşiğini tıngır mıngır sallar iken Bir varmış... Bir daha varmış...
Bir zamanlar, çayır çimen geze geze herkesin geveze olduğu bir köy varmış. Bu köyde herkes dilediğini konuşur, söyler imiş... Günlerden bir gün bu köye bir hobbit uğramış. Öyle ki bu hobbit çok uzun zamandır, mahzun bir zavallıymış. Kötü kalpli ejdarhaların yerle bir ettiği, yıkılmış kalesinden sürgün edildiği için, avare avare yol aramaktaymış ... Derken yolu Gevezeler Köyüne düşmüş. Derdini anlatacak kimseyi bulamayan küçük hobbit, birden böyle gevezelerin içine düşünce şaşırmış... Hem bol bol konuşup, hem de dinleyen bu ahaliye özenmiş... Aralarına karışmaya karar vermiş... Yabancılık çekmemiş hiç. Çünkü bu köyde zaten herkes birbirine yabancı, herkes yolcu imiş. Ama bir uğrayan bir daha ayrılamazmış bu köyden...
Bu karmaşanın içinde önce susmuş ve dinlemiş... Ne zamandır, dinlemeye değer bir şey duymayan koca, sivri kulakları pasını atar olmuş... Sonra o da konuşmaya başlamış... Dertlerini, sevincini, içindekileri anlatımış yabancılara... Günlerden bir gün hatırlamaya çalışmış kendini... "Ben kimdim, kim oldum, konuşacaklarım bunlar mıydı... bunlar benim sözlerim mi, yoksa olmaya itildiğim hobbitin mi??", demiş kendi kendine... Kendini bulmaya, tekrar eski şen şakrak hobbit olmaya karar vermiş ama bir türlü başaramıyormuş. Sonra günlerden bir gün yine konuşup gevezelik ederken, karşısına bir dedektif çıkmış. Hobbitcan adlı küçük hobbit, bu gizemli dedektifle uzun, güzel günler gevezelik yapmış... Onlar konuşurken mevsimler kıştan yaza dönmüş... Sonra düşünmüş kendi kendine hobbitcik, "madem ben kendimi, eski mutluluğumu arıyorum niye dedektiften yardım almıyorum. Sonuçta bana başka kim yardım edebilir ki"... Düşünmüş taşınmış ama kati suretle kaşınmamış. Çünkü hobbit kızları kaşınmazlar... Bu gereksiz bilgiden sonra devam eden masalımızda hobbitcik gitmiş dedektifin ofisine ve kapıyı çalmış... Kapıyı gözlüklü bıyıklı bir adam açıvermiş... Garip adam, onu görünce "Hobbitlerin soyu tükendi zannediyordum ama görüyorum ki koruma altındasınız küçük hanım" demiş zevzek zevzek. Kız anlam veremeyen bakışlarla bakarken, karizmatik dedektifimiz Dylan görünmüş ve "lütfen asistanımın kusuruna bakmayın, türünün ilk ve tek örneği olan o ve kesinlikle koruma altına alınmamalı, ama siz korumam altına pekala alınabilirsiniz" demiş... Küçük hobbit bu sözler üzerine "benim korumaya değil yardıma ihtiyacım var Dylan, şimdi bana yardım edicek misin onu sormaya geldim" diye karşılık vermiş. Dylan ellerini birleştirip en seksi pozunu takınarak hobbit'in karşısına geçmiş ve her zaman yaptığı gibi onu dinlemeye koyulmuş. Zavallı hobbitcik, kalesinin nasıl istila edildiğini, nasıl vatanından sürgün edildiğini, nasıl kimsesiz kaldığını anlatmış uzun uzun. Bütün hikayeyi anlattıktan sonra Dylan'dan kötü kalpli ejderhanın mutluluğunu hapsettiği mağarayı bulmasını istemiş. Dylan ejderhalardan korktuğu için değil ama hala ejderhaların var olduklarına inanmadığı için önce tereddüte düşmüş. İçinden "ben seni pekala mutlu etmeye yeterim, ne gerek var şimdi ejderhalara, maceralara ama o zaman fantastik, çizgi olamasa da yazılı romanımızın mantığı kalmaz" diye düşünmüş ve "pekala, işi kabul ediyorum, önce şu mağarayı bulalım ama bana yardım etmen gerekli" demiş. Bu sırada Dylan'a bakan Hobbitcan birden şarkı söyleyip, beş çayı için kek yapma isteği duymuş. "İşinde gerçekten başarılı biri olsa gerek, mutlu hissetmeye şimdiden başladım" diye düşünüp kıs kıs gülmüş.
Onlar konuşadursunlar kötü kalpli, ağır cüsseli, vaktinde boksör olan, kıllı ejder Ajdar, küçük hobbitin ve diğer mutluluğunu çaldığı zavallıların mutluluklarını hapsettiği mağaranın önünde pervasızca şarkı söylemekteymiş. O kadar mutluymuş ki, kendi iğrenç sesinden ve yazdığı uyduruk şarkılardan bile rahatsız olmuyormuş. Aşırı mutlu ve neşeli olduğu, aynı zamanda da böyle kötü sesli olduğu için bütün arkadaşları onu terk etmişmiş. Aynı zamanda şarkı söylerken, oraya buraya ateş püskürtüp etrafındakilerde en yanık İbrahim Tatlıses türküsünün bıraktığı acıdan daha beter bir acı bırakmaktaymış... Bu kötü huyları yüzünden zavallı, gel zaman git zaman yapayalnız kalmış. Çaldığı mutlulukları dürüm yapıp yiyor bir yandan da susurluk ayranı içip içindeki ateşi bastırıyormuş. Saatlerce şarkı söyleyip yorulduktan sonra içi toz pembe olan mağrasına dönmüş... "Nihahaho ben aptal değil mühendisim, benden nefret ederseniz, sizden yetkimi almakla kalmaz, mutluluğunuzu da böyle çalarım" diyip, koccaman bir ateş püskürmüş. Öyle ki püskürdüğü bu ateş yüzünden opera çarşısından aldığı sahte diesel kotu tutuşmaya başlamış. Şarkı söylerken saçtığı alevler nedeniyle ortada ne bir nehir ne de bir damla su yokmuş. Hemen uçarak en yakın köye gitmeye karar vermiş. Bir yandan da yeni mutluluklar çalma planları yapıyormuş. Gevezeler köyü barajını görünce hemen hızla irtifa kaybederek içine dalıvermiş. Barajdaki bütün su buhar olup uçmuş. Gökyüzündeki yanık popolu bu ejderhayı gören geveze köylüler hemen konuşmaya başlamışlar, poposu yanık ejder geveze köylü olursa olabilicekleri tartışmışlar, giderken söylediği komik şarkılarla dalga geçmişler. Bunları duyan ejder Ajdar hepsine kin gütmüş ve intikam planları yapmış. Hepinizin mutluluğu çalacağım, görürsünüz gününüzü diye geçirmiş aklından.
Günler gelmiş geçmiş Gevezeler Köyünde mutsuz olanların sayısı artmaya başlamış. Eskiden birbirini güzel güzel dinleyen insanlar artık kendileri gibi düşünmeyenlere tavır takınır, ayar verir olmuş. Müfettiş Metalycra bu gidişhata dur diyemiyor, emekliliğinin yanmasından korkuyormuş. Böyle gizemli bir işi çözse çözse Dylan çözer diyerek telefona sarılmış ve olanlardan konuşmuşlar. "Aslına bakarsan müfettiş mutluluğunun bir ejder tarafından çalındığını iddia eden bir müşterim var ve söylediklerin, onun anlattıklarıyla çok örtüşüyor. Biliyorum bana yine saçmalıdığımı söyleyeceksin ama bence aynı iş üzerindeyiz" demiş. "Bir ejderha mı? Eyvahlar olsun, bir ejderha tarafından emekliliğim yakılıcak Dylan, sen neler diyorsun??" diye karşılık vermiş müfettiş şaşkın şaşkın..."Hey bak bu iş ciddi anlıyor musun Dylan? Bukelemun'un birden bire kartuşu bitti, Vatka omuzdan düştü, Felluceli Direnişci'nin direnmeye, İyilik Penisi'nin iyilik yapmaya hali kalmadı, Köpek Balığı, kuduz oldu. Bütün Geveze Köylülere bir haller oluyor ve sen bana ejderhalardan söz ediyorsun".
Bu sırada ejderha Ajdar taze taze çaldığı mutlulukları bir güzel sıkıp suyunu içmekte, keyiften dört köşe şekilde çikita muz adlı şahaseri bestelemekteymiş. "Geveze Köylülerden intikamımı ne de güzel aldım, oh canıma değsin" diyerek hayıflanmakta, bir o yana bir bu yana dans ede ede uçmaktaymış. Geveze Köyün en konuşkanlarından biri olan Dylan Dog'un evinin üstünden geçerken, içeride büyük bir mutluluk olduğunu fark etmiş. İş ahlakından yoksun Dylan yine güzel müşterisine aşık olup, ona mutluluğu yeniden yaşatarak görevini layıkıyla yerine getirmekle meşgul olduğundan olsa gerek, evin pencerelerinden muhteşem bir mutluluk sızmaktaymış. Bu mutluluğun cazibesine daha fazla dayanamayan ejder Ajdar hemen Dylan'ın evinin duvarını, kuyruğu ile bir tos atarak, yerle bir etmiş. İş üstünde hazırlıksız yakalanan Dylan ne yapacağını bilemez halde Groucho'dan silahını isterken, küçük hobbit yıllar önce mutluluğunu çalan bu pis ejderhayı anında tanımış. Ejder Ajdar tam üzerilerine ateş püskürmeye kalkmış ki, birden öksürük nöbetine tutulmuş. Çünkü içtiği mutluluk suları boğazına dizilmiş... Bunu fırsat bilen Dylan klarneti ile ejderin kafasına bir güzel geçirip ejder Ajdar'ı bayıltmış. Aynı anda Groucho'un attığı silah da hedef şaşırıp ejder Ajdar'ın tam alnının ortasına "paaat" diye çarpınca, kötü kalpli, ağır sıklet, ejder Ajdar yedi seksen yere uzanıvermiş. Hobbitcan korkudan ne yapıcağını bilemez halde tir tir titrerken Dylan baygın ejderhayı tamamen etkisiz hale getirmiş. Uyandığında şaşkın şaşkın etrafına bakan ve karşısında müfettiş Metalycra ile Dylan'ı gören kötü kalpli pis ejder Ajdar, hemen üzerilerine ateş püskürmeye kalmış ama birden boğazında bir soğukluk hissetmiş. Meğerse Hobbitcan bir yandan ejder Ajdar'ın ağzına ev yapımı dondurma tıkmaktaymış. Mutluluk veren bu güzel şeyi ilk defa tadan ejder, ateş atmaktansa dondurma yemeyi tercih etmiş ve şapur şupur sesler eşliğinde yalanmaya başlamış. Dylan bu fırsattan istifade sorgusuna start vermiş, " Ey koca göbekli, kart sesli, maymun suratlı ejder, söyle bakalım çaldığın mutlulukları nereye sakladın?". "Hıh" diye karşılık vermiş ejderha. Bir de utanmadan hobbite dönüp, "Bu şeye çikolata sosu eklesen ne süper olur var ya" demiş. Mutluluğunu çalan bu pis ejderi elleriyle beslediği için zaten siniri bozuk olan Hobbitcan, elindeki kaşıkla "çotank" diye bir yapıştırmış ki ejderin kafasına, ejder'in gözünden yaş gelmiş. Senelerdir çok mutlu olduğu için, hiç ağlamayan ejder Ajdar bir anda ağlayınca, ne olduğunu şaşırmış, afallamış. Tam o sırada içeri müfettiş yardımcısı başarılı psikopat, şey pardon polis Alihan gelmiş. "Çat çat" iki tokat da Alihan yapıştırmış Ajdar'a. Acısı büyüyen Ajdar daha fazla dayanacak gücü kalmadığını anlamış ve "Cebimdeki haritada mağranın yeri işaretli gidin ve bulun" diye itiraf etmiş.
Yaklaşık iki gün sonra Dylan ve Hobbitcan çalınan mutlulukları geri almak için yola çıkmışlar. Bu macera dolu, uzun ve güzel yol, hedefe yaklaştıkça korkunçlaşmaya başlamış... Karanlık ormanlar, sisli bataklıklardan geçmişler...
Yolun sonuna geldiklerinde ise karşılarında açılmayan bir kapı bulmuşlar. Kapının üzerinde şunlar yazmaktaymış;
" çikita muz çikita muz,
nedir acaba durumunuz,
kapıyı açamadıysanız,
görünür size dönüş yolunuz"
"en büyük mutluluğa sahipler
açabilir bu kapıyı,
eğer mutlu değilseniz,
söyleyemezsiniz şarkı..."
Yazılanları okuyan Dylan ve Hobbitcan ne yapıcaklarını düşünmeye koyulmuş, kapı ne kadar zorlasalar da bir türlü açılmıyomuş. En sonunda bitkin düşüp dinlenmeye ve sabahı beklemeye karar vermiş ikili... Acı soğukta üşümemek için birbirlerine sarılıp uyumaya başlamışlar... Hobbit birden irkilerek uykusundan uyanmış, sanki kapının aralandığın hissetmiş. Sonra yanında güzel güzel uyuyan Dylan'a bakmış. "Kahramanım benim" diye düşünmüş içinden ve dudaklarına aşk dolu minicik bir öpücük kondurmuş. İşte o an, mağaranın kapısı şiddetli bir şekilde açılmaya başlamış... Gürültüye uyanan Dylan Hobbitcan'a "bunu nasıl başardın?" diye sorunca, Hobbitcan kasılarak "Aşkın gücü ile başardım, heh heh" diye karşılık vermiş...
Geri döndüklerinde Gevezeler Köyünde bahar şenlikleri başlamış, bayram ilan edilmiş, köye hoşgörü ve mutluluk geri gelmiş... Gökten üç elma düşmüş, kimse anlam verememiş...
Dylan ve Hobbitcan'a ne oldu diye sorarsanız... Onlar erniş muradına, siz çıkın incir ağacına...
SON
ma duygum gelişmiş olduğu için, hiç zorlanmadan “Shuttle” dedikleri, Milano’ya giden otobüslere bindim. 1,5 saat süren yolculuktan sonra, otobüs beni tren garında indirdi. Hemen bilet gişesinde kuyruğa girdim ve Parma trenine bir bilet aldım. Yarım saat kadar peronda bir ordan bir oraya dolaştım. Gözüm bir yandan tren kalkış saatlerini gösteren tabeladaydı. 
